ضوابط و استاندارد های طراحی اورژانس

ضوابط و استاندارد های طراحی اورژانس

اتاق-بستری vip 

فهرست:

¡معرفی اورژانس

¡ محل قرارگیری در بیمارستان

¡ وظایف بخش اورژانس

¡ ورودی اورژانس

¡ فضاهای بخش اورژانس

¡سیرکولاسیون بیمار اورژانسی

¡ بررسی استانداردها

معرفی اورژانس:

بخش اورژانس یک بیمارستان به دلیل فعالیت شبانه روزی جوابگوی دو دسته از بیماران می باشد:

۱) بیمارانی که به علت بروز حوادث نظیر تصادف، سکته قلبی و… به این بخش مراجعه می کنند ونیازمند رسیدگی فوری هستند که در این صورت بعد از اقدامات اولیه در صورت لزوم به بخشهای جراحی، بستری و مراقبت ویژه بیمارستان فرستاده می شوند.

۲) بیمارانی که به علت عدم دسترسی به خدمات درمانی درمانگاه به این بخش مراجعه می کنند که بعد از معاینه توسط پزشک عمومی خدمات مختصری چون تزریقات و پانسمان و… بر روی آنها انجام می گیرد و پس از آنجا به کلینیک بیمارستان ارجاع داده می شوند.

کلیه تجهیزات مورد نیاز حفظ حیات فرد، باید جهت جلوگیری از اتلاف زمان در این بخش مستقر باشد.

لازم به ذکر است هدف اورژانس این نیست که به طور عمده خدمات روزمره را که در جای دیگری از بیمارستان عرضه می شود و در خارج از آن وقت، انجام دهد بلکه باید خدمات اورژانس یعنی خدمات نجات بخشی که بلافاصله بعد از پذیرش و قبل از اینکه مشخص گردد کدام بخش از بیمارستان باید بیمار را بپذیرد، عرضه نماید.توجه به این امر از گسترده شدن بی اندازه اورژانس و عدم استفاده صحیح از آن جلوگیری می کند.

محل قرارگیری اورژانس در بیمارستان

این بخش باید در طبقه همکف و قابل دسترسی به وسیله افراد پیاده و سواره باشد.

برای پذیرش سریع بیمار، این بخش باید در نزدیکی در ورودی آمبولانس بوده و دارای تسهیلات کافی جهت نظارت بر ورودی و تخلیه آمبولانس باشد و ارتباط این بخش با آمبولانس باید توسط رمپی به طور مستقیم فراهم گردد.

بخش اورژانس در مجاورت رادیولوژی در نظر گرفته می شود و امکان برقراری رابطه مستقیم با کلینیک، آزمایشگاه و داروخانه را دارد.همچنین این بخش باید دارای دسترسی سریع به اتاق عمل، CCU و ICU باشد.

سیرکولاسیون بیمار اورژانسی

وظایف بخش اورژانس؟

عناصر موجود در این بخش به طور خلاصه عبارتند از :

 ایستگاه کنترل

 اتاق انتظار همراه سرویس عمومی

 ایستگاه پرستاری، خدمات رختکن و سرویس

 بستری موقت زنان و مردان

 پزشک عمومی، کشیک و خدمات وابسته

 سالن ارزیابی حال بیمار، سالن معاینه، اتاق احیاء

 جراحی های سرپایی، شکسته بندی، انبار گچ

 انبارهای تمیز و کثیف و انبار وسائل

طراحی ورودی اورژانس :

هیچ گونه قانون کلی در مورد مناسب ترین محل برای ورودی آمبولانس وجود ندارد ولی معمولا به خاطر جلوگیری از احتمال تداخل رفت و آمد یا دیده شدن موارد اورژانس از ورودی اصلی، بهتر است به دور از ورودی اصلی در نظر گرفته شود.

وجود تابلوهای علائم ورودی مخصوص خودرو برای رانندگان آمبولانس از نظر نجات جان بیماران از اهمیت حیاتی برخوردار است.باید توجه داشت که حداقل فضایبالا سر خودرو ۵/۳ متر می باشد.

ایستگاه کنترل

این قسمت باید به لحاظ بصری به کل فضا مشرف باشد تا پرسنل به فوریت های پزشکی که ممکن است در آن فضا مورد نیاز واقع شود، آگاه باشند.

همچنین این قسمت باید به بیرون پنجره داشته باشد تا نزدیک شدن آمبولانس را مشاهده کند.اتاق بی سیم (radio) که محل برقراری ارتباط با آمبولانسها می باشد در جوار اتاق کنترل قرار می گیرد.همچنین ممکن است یک اتاق برای پلیس در این بخش پیش بینی شود.

در این بخش بیماران به همراه بستگان خود در انتظار می مانند تا توسط پذیرش فرا خوانده شوند.

محیط فضای انتظار نباید فقط از نظر فیزیکی و راحتی نیاز بیمار را بر طرف کند بلکه باید احساس اعتماد به نفس برای غلبه بر ترس و نگرانی به بیمار بدهد.

به جهت اضطرار کمک پزشکی برای بیماران این بخش باید به این موضوع توجه داشت که این محیط از لحاظ ظاهری نیز آرام و اطمینان بخش باشد. افزون بر این سرویس بهداشتی به تعداد کافی برای زنان و مردان( دور از دید عمومی)،تلفن های عمومی،ماشین های فروش تنقلات و تجهیزات لازم برای نشستن( غیر از نیمکت) پیش بینی می شود.طراحی عمومی این فضا اعم از رنگ، مصالح، دکور، بافت و کنترل آکوستیکی فضا نیز باید مد نظر قرار گیرد.

ایجاد یک پنجره به بیرون مطلوب است اما بهتر است از تمرکز حواس بیماران به آمبولانس هایی که هر ساعت به بیمارستان می رسند اجتناب کرد.

این بخش به وسیله اتاق آماده سازی و سرپرستار که ناظر کلیه عملیات است پشتیبانی می شود. بنابراین بهتر است این فضا با یک پارتیشن شیشه ای که جداسازی صوتی را ممکن می سازد از اتاق های پشت خود جدا شود. نیازهای پرسنل شامل سرویسهای بهداشتی،کمدها و اقامتگاه برای سه شیفت پزشک و سایر رزیدنت هاست که ساعات طولانی ولی متناوب کار می کنند.

بستری موقت زنان و مردان

بیماران در فضای پیرامون ایستگاه پرستاری مورد مراقبت قرار می گیرند. اتاق های تحت نظر باید کاملاً از ایستگاه پرستاری دیده شده و ازهمدیگر به وسیله پرده جدا شوند و دارای تجهیزات تشخیص و مراقبت اولیه باشند.در این فضا باید یک سینک و اسکراب با عنایت به امکان پخش عفونت و لیز شدن زمین پیش بینی کرد.

تخمین تعداد تختهای مراقبت، بستگی به تجربه آن بیمارستان بخصوص دارد. در صورتی که تجربه ای در این زمینه نباشد میتوان از این قانون کلی استفاده نمود که در آن واحد حداقل چهار تخت در دو اتاق(چهارتخت مستقل برای بانوان و آقایان) به علاوه دو تخت در ازاء هر صد تخت مازاد در بیمارستان های بزرگتر از صد تخت پیش بینی کرد، بنابراین در یک بیمارستان دویست تختخوابی واحد اورژانس فعال می تواند دارای شش تخت مراقبت باشد.

اتاق پزشک کشیک

این فضا باید نزدیک اتاق سرپرستار در نظر گرفته شود به طوری که در هر موردی بتوانند رودررو مشورت کنند.در این فضا تجهیزات لازم برای معاینه اولیه بیمار وجود دارد.

سیرکولاسیون بیمار اورژانسی

سیرکولاسیون اورژانس بیمارستان

اتاق های درمان

جهت بیماران سوانح( مصدومین) یک اتاق معاینه برای کمک های اولیه به مساحت ۱۵ متر مربع در نظر گرفته می شود همچنین یک سرویس بهداشتی برای این فضا مورد نیاز است.

مساحت اتاق های درمان اورژانس ۲۰ تا ۲۵ متر مربع می باشد.

اتاق های عمل کوچک

اتاقی به ابعاد حداقل ۳۶ متر مربع برای عمل های کوچک مورد نیاز است به علاوه اتاق وسایل گچ و شکسته بندی به مساحت حداقل ۲۴ متر مربع برای این فضا باید در نظر گرفته شود.

اتاق غیر پاکیزه

فضایی به مساحت تقریبی ۱۰ متر مربع برای پرداختن به مواد چرک در نظر گرفته می شود.این اتاق باید دارای یک سینک ترجیحاً ضد زنگ باشد.دیوارهای کاشی کاری شده نیز توصیه می شود.