تحلیل و نقد بررسی مرکز مراقبت‌های سرطانی مگی ادینبورگ

تحلیل و نقد بررسی مرکز مراقبت‌های سرطانی مگی ادینبورگ

نمای خارجی مرکز مراقبت‌های سرطانی مگی ادینبورگ

گی کسویک معمار و شهرسازی بود که در سال ۱۹۹۵ به سرطان دچار شد. و بعد از جنگیدن با بیماریش در سال ۲۰۰۰ فوت کرد. نکته قابل توجه در زمان بیماری وی مطالعه ای بود که کسویک در مورد طراحی و فضا سازی بیمارستان انجام می داد. او در تمام روزهایی که برای مداوا در بیمارستان به سر می برد. فضای روحی روانی بیمارستان را به تصویر می کشید. در حقیقت او به دنبال ساخت “مبانی نظری” برای طراحی بیمارستان بیماران سرطانی می گشت.  اولین بیمارستان یا مرکز مگی کسویک توسط زاحا حدید طراحی شد.(بهروزی، ۱۳۸۶: ۹)

این مرکز مگی در سال ۱۹۹۶ کامل شده است. این مرکز برای سکنی دادن افرادی که از سرطان رنج می‌برند می‌تواند مفید بوده و تسکینی و دسترسی به مشاوره و درمان باشد. معمار این مرکز ریچارد مورفی می‌باشد و این مرکز در ادینبورگ اسکاتلند واقع شده است. دامنه فعالیت‌ها، از مشاوره فردی تا گروهی، زیبایی درمانی، یوگا و استراحت هست. اما فراتر از همه اینها، این مرکز مکانی برای نشست‌های اجتماعی بوده جایی که همه، تجارب خود را در میان می‌گذارند. مختصر اینکه تا حدی از طریق مکانی، با بیمار می‌تواند به تشخیص و پیشرفت بینجامد.

تحلیل و نقد بررسی مرکز مراقبت‌های سرطانی مگی ادینبورگ

هدف از این طراحی نخست ایجاد جو خانوادگی(در مقایسه با ماهیت نهادی اکثر ساختمان های خدمات درمانی دولتی)، و ثانیاً ایجاد سازگاری مطلوب در حجم محدود و موجود و تبدیل آن به تقسیمات فضایی می‌باشد. از بعد خارجی این سازه یا ساختمان دارای بلوک‌های شیشه‌ای، سربی و فولادی و لایه‌های چوبی در کنار سنگ‌ها می‌باشد. از زمان بازگشایی این مرکز در نوامبر سال ۱۹۹۷، مرکز مگی بازدید کنندگان و دوستان زیادی را به خود جذب کرده است و دامنه فعالیت های موجود به طور قابل توجهی توسعه یافته است. در طول و گذر زمان، این نیاز برای یک سری از اتاق های جلسات برای گروه های بزرگتر و فعالیت‌های جدی‌تر آشکار گردیده است.

پلان طبقه همکف مرکز مگی ادینبورگ

تناسب اضافی نیاز به دو اتاق اجلاس بزرگ داشت، یک اتاق مشاوره برای مراجعه کنندگان درمانی و دیگر دفتر دائمی ساختمان.در حالیکه توسعه جدید حوزه زیر بنای مرکز را دو برابر ساخته بود، اما این حالت برای حفظ مقیاس اصل و بومی طراحی شده بود. توسعه این ساختمان در دو جهت غربی و شمال شرقی احاطه یافته. توسعه غربی یک ساختمان دو طبقه بود که اتاق مدیریت در طبقه بالا بود و اتاق های مشاور اضافی در طبقه پایین قرار داشتند.(کرمی، ۱۳۹۲)

توسعه بخش شمال شرقی کاملا مستقل بود اما ساختمان را به بخش اصلی وصل می کرد.این یک حجم واحد جدید بود که می شد آن را به طور مساوی تقسیم کرد و با دیواره حائل در امتداد مرز شمالی توسعه و گسترش داد تا تراس بخش شرقی شکل گیرد و مرزی با باغ کناری در سمت غربی حاصل شود.